Tuesday, November 26, 2013

(06) නතාලියා ගැබ් ගනියි?

මා ඔබ හමුවට තබන සන්තුෂ් දිසානායකගේ ජීවිත කතාවේ අද ලියැවෙන්නේ ඔහුගේ දුරකතන සංවාද කිහිපයක හඬපට පිටපත් සහ දින සටහන් කිහිපයකි. මෙම තොරතුරු මා සතුව ඇති මේ මොහොතේ, අතීතයේ දිනෙක සන්තුෂ්ගේ චර්යාවන් පැහැදිලි වෙයි. ඉතා දැඩි මානසික ආතතියකින් පෙළෙමින් සිටි බවක් පෙනුනද ඒ පිලිබඳව විමසා සිටි විටෙක ඔහු කිසිවක් පැවසුවේ නැත.



2010.04.04 දින සන්තුෂ් හා නතාලියා අතර සිදුවූ දුරකතන සංවාද

"Santhush, I think we have a problem"

"what is it?"

"I am late by five days !"

"What? මොකද වෙලා තියෙන්නේ?"

"I didn't get my periods yet. I am late by five days."

" Are you usually on time?හැම මාසෙම ඔයාට වෙලාවටම වෙනවද?"

"ඔව්. හරියට ම දවස් 28යි. Once or twice 29 days. කවදාවත් දවස් පහක් late වෙලා නැහැ."

"Dont worry Nat. You will get it soon"

"I hope so bub"

"වැඩිය හිතන එක නවත්වන්න. මේ මාසේ ඔයා ටිකක් වැඩිපුර මහන්සි වුණානේ. අපි තව දවස් කිහිපයක් බලමු. ඔයා කොළඹ ආපුවාම urine test  එක කරමු."

I am frightened bub. What if I am pregnant?

"ඔයා තාම ප්‍රෙග්නනට් නැහැනේ. එහෙම වුණොත් බලමු මොකද කරන්නේ කියලා.

"Ammi is around. I will call you."


2010.04.04 සන්තුෂ්ගේ දිනපොතෙන්
නතාලියා අද දින පැවසූ කරුණක් නිසා මා තිගැස්සී සිටිමි. මගේ සිත නිදහස් නැත. මොහොතේ ඇයගේ බිය තුරන් කිරීමට කතා කළද මගේ බියද ඊට දෙවැනි නැත. ඇය මා නිසා ගැබ්ගෙන නම් සිදුවන්නේ කුමක්ද ? ඇයගේ උවමනාව මත අප අනාරක්ෂිත සබඳතාවක් පැවැත්වූයෙමු. මොහොතේ ආශ්වාදය මත මම ඊට එකඟ වීමි. දැන් එමෙන් දහස් ගුණයක මානසික ආතතියකින් පෙළෙමි. “What if I am pregnanat?“ඇයගේ පැනය මගේ දෙසවන් තුළ දෝංකාර දෙයි.

එය එසේ නම් මා කළ යුත්තේ කුමක්ද? අවිවාහක නතාලියාට දරුවකු ප්රසූත කළ නොහැක. එසේ නම්? මගේ මනසට නැගෙන්නේ විසඳුම් දෙකකි. මා නතාලියා විවාහ කර ගත යුතුය, නැතහොත් ගබ්සාවකට ඇය පොළඹවා ගත යුතුය.

නතාලියා යහපත් කාන්තාවකි. එහෙත් ඇය මගේ බිරිඳ විය හැකිද? අප දෙදෙනා ඇසුරු කිරීමට පටන් ගෙන ගතවී ඇත්තේ මාස කිහිපයක් පමණි. මගේ ජීවිතයේ ඉතිරිය ඇය හා ගත කිරීමට තීරණය කිරීමට තරම් මා ඇය පිළිබඳ දැන සිටිනා තරම ප්රමාණවත් ?

ඇය මගේ ජීවන සහකාරිය ? මගේ ජීවිතයේ සෙසු කොටස බෙදාගත යුත්තේ ඇය සමගද? ජීවිතය සැපවත් වේ ? මගේ දරුවන්ගේ මව විය යුත්තේ ඇය ?

මගේ දෙමාපියන් නතාලියා පිළිගනු ඇත්තේ කෙසේ ? තම පුතණුවන් දික්කසාද වූ කතක් සිය බිරිඳ කර ගැනීමට කිසිදු මවක් කැමැති නොවෙනු ඇත. මගේ සාම්ප්රදායික සිං හල දෙමාපියන් හා බර්ගර් ජාතික නතාලියා කෙසේ පෑහෙනු ඇතිද? එය මට ගැටළුවක් ? මා ස්වාධීන යැයි මම සිතා සිටියෙමි. එහෙත් එය එසේ නොවෙයි ?

ගබ්සාව මෙ සියල්ලෙන් මිදීමට අවස්ථාවක් නොවේ ? එවිට මේ සියළු තීරණ සඳහා මට තවත් කාලය ගත හැකි වනු ඇත. එහෙත් ගබ්සාව පාපයක් නොවේ ? එය සියළු ආගම්වලට විරුද්ධ නොවේ ? මා ආගම් අදහන්නෙක් යැයි මම නොසිතුවෙමි. එහෙත් කලලයක් විනාශ කිරීම මිනිස් කමට නිගා දෙන්නක් ? මෙලොවට ඉපදී සමාජයටවිත් ගැටළුවලට මුහුණ දීමට වඩා කලලයක් ලෙස මෙලොවින් තුරන් වීම වඩා යහපත් නොවේ ? හෙට දිනයේදී නතාලියා මා අමතා "What if I am preganant?"කියා විමසුවහොත් මාහට තවම පිළිතුරක් නැත.

 2010.04.05 සන්තුෂ්ගේ දින සටහන
අද උදෑසන නතාලියා වෙතින් පැමිණි “Still no. No signs even” අසුබ  sms පණිවුඩය සමඟ දිනය ඇරඹීමි. ඊයේ රාත්රියේ සිහිනයෙන් පුංචි පුතෙකු මා සුරතට පැමිණියේ . සුන්දර සිනාවකින් මුව සරසාගෙන සිටි ඔහු සිය සුහුඹුල් අතකින් මා සුළැඟිල්ලේ වෙලී සිටියේ . ඊළඟ මොහොතේ ඔහු විද්යාගාරයක වීදුරු බඳුනක සිටිනා අජීවී කලලයක් බවට පත් විය. මම තිගැස්සී අවදි වූයෙමි.නින්දත් නොනින්දත් අතර වේදනාකාරී පැය කිහිපයක් ගත කළෙමි.

 බියපත් වී සිටිනා ඇය සැනසීම දුෂ්කර විය. අන්ධයෙකුට තවත් අන්ධයෙකුට මග පෙන්විය හැකි ? "What if I am preganant?"ප්රශ්නය ඇය ඇසුවේ නැත. බියකරු යථාර්ථය, එනම් පිළිතුරක් නොමැති පැනයක් ඇසීමෙන් ඵලක් නොවන බව ඇයට වැටහුණු සෙයකි.
 

2010.04.06 සන්තුෂ්ගේ දිනපොතෙන්
මුත්රා පරීක්ෂණයක් සඳහා ඇය මා හා එකඟ වූවාය. එය සිදුවන්නේ හෙට දින ඇය කොළඹ පැමිනීමෙන් පසුවය. වේදනාකාරී පැය 72කට පසුව තවත් පැය 24ක් ගත කළ යුතුව තිබේ. මගේ සිතේ වද දුන් පැන් කිහිපයකි.



1. මා නතාලියා විවාහ කර ගත යුතු ද?

2. ඇය මා හා හදිසියේ විවාහවීමට සූදානම් ද?

3. මා පවුල් ජීවිතයක් ගත කිරීමට සූදානම් ද?

4. මා පියෙකු වීමට සූදානම් ද?

5. මගේ ආදායම ඊට සෑහේද?

6. මා බලාපොරොත්තුවෙන බිරිඳ නතාලියා ද?

7. මා ගබ්සා කිරීමක් සඳහා නතාලියා එකඟ කර ගත යුතු ද?

8. ඇය ඒ සඳහා එකඟ වේද?

9. ගබ්සාව යනු ප්‍රාණඝාතයක් ද?

10. ගබ්සාවෙන් පසු මා නතාලියා විවාහ කර ගත යුතුද?

 මට පිළිතුරු නොමැති පැන කිහිපයක් උවමනාවෙන් මග හරිමින් Mine Sweeper ක්රීඩාවේ නිරත්වන්නෙකු මෙන් ප්රවේශමෙන් අඩි තියමින් නතාලියා සනසමින් දිනය ගත කළෙමි.

 2010.04.07 සන්තුෂ්ගේ දිනපොතෙන්

ජීවිතයේ තීරණාත්මක මිලි ලීටර් 50 දියර බඳුන රැගෙන රෝහල වෙත පිය නැගීමි. හිස් හැඟීමක් ගත කළ පැය 12කින් පසුව පරීක්ෂණයේ ප්රතිඵල ලබා ගැනීමට නැවතත් රෝහල කරා ගියෙමි.
වෙව්ලන ඇගිලිවලින් ඇමුණුමි කටුව ඉවත් කර කවරයේ මුද්රාව බිඳීමි. නියපොත්ත තුළට පිවිසුනු ඇමුණුම් කටුවෙන් දැඩි වේදනාවක්ද රුධිරය බිඳක් ගලා ගියේය.

කවරය විවර කර පරීක්ෂණ ප්රතිඵල පත්රිකාව ඉවතට ගතිමි.


1 comment:

  1. නියම කතාව. මේ අත්දැකීම ලබපු කෙනකුට තමයි මේක හොඳට තේරෙන්නේ.

    ReplyDelete

Like to hear what you have to say.